Alles over de Sint Bernard
van aanschaf, kosten, karakter, opvoeding en overige tipsJij bent op deze sint bernard pagina terecht gekomen, omdat jij een sint bernard puppy wilt aanschaffen.
Of misschien weet je al zeker dat je een sint bernard krijgt en ben je hier om je optimaal voor te bereiden.
Wat jouw reden ook is; je zit hier precies goed!
Op deze pagina vind je algemene informatie over de sint bernard, maar ook waar je rekening mee moet houden wanneer je een sint bernard puppy wilt aanschaffen.
Vragen zoals wel of geen hondenverzekering afsluiten, welke spullen je allemaal in huis moet halen voor je sint bernard. Tips over de opvoeding van je sint bernard pup, hoe je ervoor zorgt dat hij zindelijk wordt, socialisatie en nog veel en veel meer.
Inhoud
Klik op een hoofdstuk en lees verder.Algemene informatie over de sint bernard
Legendarische Zwitserse bergbewoners
Er zijn maar weinig honden die zo’n legendarische reputatie hebben als de sint-bernard. Dat komt voor een belangrijk deel door de manier waarop schrijvers, schilders en filmmakers geïnspireerd zijn geraakt door deze honden en de vele levens die ze hebben gered in de sneeuw van de Zwitserse Alpen. Met zo’n status is het niet zo gek dat er wat onjuistheden in het beeld van een hond sluipen. Het typerende vaatje met brandewijn of cognac waarmee ze vaak worden geassocieerd is er in elk geval bij verzonnen. En slok alcohol zou de bloedvaten van een onderkoelde alpinist alleen maar verwijden, waardoor deze nog sneller af zou koelen – geen goed idee dus. Toch hebben in de loop der eeuwen heel wat verdwaalde bergwandelaars hun leven te danken gehad aan de geweldige speur- en reddingskwaliteiten van de iconische sint-bernardhond.
Het sint-bernardras en de Sint-Bernhardpas
Hoewel de eerste voorlopers van het ras sint-bernard al van voor onze jaartelling dateren, begint het verhaal van de hond zoals we hem nu kennen op de hoge bergpieken rond de Sint-Bernhardpas. Deze pas was al in de tijd van het Romeinse Rijk het enige goede begaanbare doorgangspunt in de Alpen tussen wat nu Italië is en het noorden van Europa. Daar trokken ooit de Romeinse legioenen doorheen op hun veldtochten. Hoog in de Sint-Bernhardpas, op de berg die destijds Mons Iovis heette, bouwden de Romeinen een tempel, als versterkt punt op de verharde weg die ze er met veel moeite aanlegden. De legionairs werden daarbij vergezeld door een oud hondenras dat molosser heette. Het is zeer waarschijnlijk dat deze grote werk- en oorlogshonden genetisch verwant zijn aan veel van de grote rassen die we nu in Europa kennen. De sint-bernard hoort daarbij, hoewel er later veel andere genetische invloeden bovenop zijn gekomen.
De echte Sint-Bernhard
Uiteindelijk viel het Romeinse Rijk, en daarmee raakten de weg over de bergpas en de tempel in verval. Het zou tot 1050 duren voor er weer een veilige haven op de Sint-Bernhardpas werd gebouwd. Toen dat gebeurde kreeg de plek ook haar huidige naam en begon het eigenlijke verhaal van de sint-bernardhond pas echt. In dat jaar slaagde de monnik Bernhard van Menton erin om de roversbendes die de pas beheersten te verdrijven. Als dankbetuiging stichtte hij er een klooster, precies op de plek waar vroeger de tempel had gestaan. De monniken beheerden het klooster als een hospitium: een schuilplaats waar alle passerende reizigers een veilig onderkomen konden krijgen.
De ontwikkeling van het ras sint-bernard
De monniken van het hospitium bevonden zich in meerdere opzichten in een unieke positie. Ze bewaakten niet alleen de cruciale pas door de hoge westelijke Alpen, maar ze behoorden ook tot de best opgeleide mensen uit Europa. Die geleerde status betekende onder meer dat ze inzicht hadden in het kruisen van hondenrassen om voor specifieke doelen te kunnen fokken. Hoewel er allerlei theorieën zijn over de precieze voorouders van de sint-bernard, zijn de eerste exemplaren waarschijnlijk min of meer per toeval rond het jaar 1700 naar het klooster gebracht om het terrein, de bezittingen en de monniken te bewaken. Eerst leken de reddingshonden van het Sint-Bernhardklooster naar verluidt meer op de sennenhonden en de andere herders- en boerderijhonden uit het Alpengebied. Al deze grote rassen delen een link naar de molossers van de oude Romeinen, maar de eerste sint-bernards waren volgens oude bronnen ongeveer zo groot als een Duitse herder.
De toevallige ontdekking van een reddingshond
De taak van de sint-bernard als reddingshond ontstond waarschijnlijk toevallig. De monniken maakten tochten door de omgeving, waarbij het ze opviel hoe goed hun honden de weg wisten te vinden in de barre omstandigheden. Op die tochten hebben de honden waarschijnlijk ook laten zien hoe feilloos ze verdwaalde en bedolven reizigers konden opsporen. Dat paste natuurlijk uitstekend bij de functie van het klooster-hospitium, waardoor de monniken besloten verder door te fokken op het formidabele reuk- en oriënteringsvermogen van hun harige speurneuzen. De annalen van het klooster reiken ongeveer drie eeuwen terug, en in die periode werden naar verluidt meer dan tweeduizend mensen door de sint-bernards gered. Tegenwoordig worden ze niet meer officieel als reddingshonden ingezet vanuit het klooster, maar ze zijn er nog altijd aanwezig, tot groot vermaak
van de gasten en bezoekers.
Een celebrity onder de sint-bernards
De beroemdste sint-bernard die ooit in de Alpen heeft geleefd is ongetwijfeld Barry, in de volksmond bekend als ‘Barry der Menschenretter’. Deze reddende engel heeft volgens de verhalen tientallen mensen onder de sneeuw vandaan weten te halen. Barry was tot 1812 actief in de Sint-Bernhardpas. Toen hij na een kort pensioen in Bern overleed werd hij liefdevol opgezet en kreeg hij een ereplaats in het Natuurhistorisch Museum van de huidige Zwitserse ‘hoofdstad’. Daar kun je hem vandaag nog altijd bewonderen. Deze viervoetige nationale held zou vanaf dat moment het ideaalbeeld blijven bepalen waar de fokkers van (kortharige) sint-bernards naar bleven streven.
De moderne sint-bernard
In 1884 werd in Basel de Zwitserse Sint-Bernard Club opgericht. Een officiële rasstandaard volgde en op de internationale hondenshow van Basel in 1885 stonden in totaal 81 sint-bernardhonden ingeschreven. Destijds bestonden er alleen nog kortharige exemplaren; de langharige sint-bernhard is het resultaat van latere fokinspanningen, nadat het ras bijna was uitgeroeid. Overigens hadden Engelse hondenliefhebbers al eerder, rond 1820, sint-bernardhonden meegenomen naar hun thuisland. Deze ‘Britse tak’ verwaterde al snel door onzorgvuldige kruisingen. Hierdoor ontstonden twee varianten van het ras, die allebei werden geëxporteerd naar het buitenland. Er ontstond onenigheid over wie de ‘echte’ sint-bernard in handen had. Uiteindelijk werd na een mislukte poging in Brussel pas in 1887 in Zürich besloten dat de Zwitserse standaard wereldwijd zou gelden, behalve in Engeland. Tegenwoordig gelden er drie standaarden: een aangepaste Zwitserse versie in Amerika, een afwijkende Engelse rasstandaard en de gereviseerde Zwitserse versie die sinds 1993 voor alle FCI-landen geldt.
Bijna ondergesneeuwd
In het begin van de negentiende eeuw ging het sint-bernard ras bijna ten onder aan zijn eigen succes als reddingshond. De winters van 1816, 1817 en 1818 waren extreem streng in de bergpassen rond het Sint-Bernardklooster. Er raasden meer sneeuwstormen dan ooit rondom de bergtoppen, die nog feller waren dan gewoonlijk. Daardoor kwamen er niet alleen meer reizigers in de problemen. Als trouwe redder in nood betekenden deze jaren ook voor de sint-bernards van het klooster zoveel extra gevaarlijk werk dat er heel veel dieren om het leven kwamen in de sneeuw. Het was zelfs zo bar en boos dat het specifieke type sint-bernard van de monniken bijna helemaal werd uitgeroeid. Volgens de administratie van het klooster zou de populatie weer eigenhandig zijn hersteld, maar anderen beweerden dat er vers bloed was gebruikt om de sint-bernard nieuw leven in te blazen.
Externe invloeden op de moderne sint-bernard
Na de rampzalige winters was er wel degelijk extern genetisch materiaal nodig om de sint-bernard als populatie levensvatbaar te houden. Experimenten met langharige honden, waaronder Newfoundlanders en Leonbergers, veranderden vanaf 1830 het uiterlijk van het ras. Het is goed om te onthouden dat dit gebeurde voordat er een officiële rasstandaard werd vastgesteld, terwijl in Engeland onzorgvuldige kruisingen het ras weer in een andere richting duwden. In Zwitserland kregen veel sint-bernards een langere vacht. De monniken dachten dat langer haar goed zou zijn als bescherming tegen de kou. In de praktijk bleek dat niet te werken, omdat sneeuw en smeltwater in
de vacht bleven hangen en daar weer bevroor tussen de haren. Dat extra gewicht en de kou zo dicht op de huid maakten het onmogelijk om deze nieuwe honden als reddingshond in te zetten. Zowel de monniken als andere toegewijde Zwitserse fokkers gingen aan de slag om de oorspronkelijke kortere vacht weer terug te brengen.
Langharige en kortharige sint-bernards
De fokinspanningen in Engeland en Zwitserland hebben er uiteindelijk toe geleid dat er tegenwoordig twee varianten van het sint-bernard ras bestaan. Ver na de rampjaren 1816-1818 werden uiteindelijk rasstandaarden bepaald om de sint-bernard populatie intact te houden, maar op dat moment moest er binnen het ras al onderscheid worden gemaakt tussen de langharige en kortharige variant die we vandaag nog steeds kennen.
Van de Alpen naar onze huiskamer
De sint-bernard van vandaag wordt dus beschermd door de standaarden die aan het einde van de negentiende eeuw werden opgesteld. Tegenwoordig zijn deze honden vanaf de toppen van de Alpen neergestreken over de hele wereld. Dat is voor een belangrijk deel te danken aan hun sociale en
vriendelijke karakter. Deze persoonlijkheid heeft zich kunnen ontwikkelen omdat de sint-bernard zich zo lang zij aan zij met de mens heeft ingespannen in de sneeuw. Je zou dus kunnen zeggen dat extreme weersomstandigheden het ras zowel beroemd hebben gemaakt als bijna de das om hadden gedaan, maar uiteindelijk heeft de kou ze toch een plekje bij onze warme open haard of centrale verwarming opgeleverd.
Mediagenieke types
In de media heeft de sint-bernard regelmatig hoge ogen gegooid: niet alleen in televisieseries, tekenfilms en recente films zoals de beroemde ‘Beethoven’ reeks, maar ook al in de eeuwen voordat de televisie bestond. Die mediagenieke verschijning heeft ze over de hele wereld beroemd gemaakt.
Hier is dus ook het misverstand ontstaan over de vaatjes – al dan iet met alcoholische drank gevuld – die ze om hun nek zouden hebben gedragen. Het lijkt erop dat één Engelse schilder, Edwin Landseer, deze mythe heeft gelanceerd met zijn schilderij Alpine Mastiffs Renimating A Distressed Traveller uit 1820. De monniken van het Sint-Bernhard klooster beweren dat dit nooit zo is geweest, maar toch is het bijna onlosmakelijk verbonden aan ons beeld van het ras. De beroemde Barry staat ook vandaag nog opgezet in zijn museum met een erbij bedacht vaatje prominent om de hals...
Het warme karakter van een echte sneeuwhond
Ook tegenwoordig worden sint-bernards nog wel ingezet als reddingshonden, maar andere rassen hebben deze taak inmiddels voor een groot deel overgenomen. De moderne sint-bernard is vooral een grote lieve vriend van heel veel gezinnen. Ze zijn groot en sterk genoeg om een karretje te kunnen trekken, wat voor kinderen nog steeds erg leuk kan zijn als het op een verantwoorde manier wordt aangepakt. Ze zijn in elk geval doorgaans speels, vriendelijk en lief genoeg om dit soort activiteiten toe te staan: een prima speelmaatje dus. Ondanks de heldhaftige geschiedenis van de sint-bernard en de duizenden mensenlevens die door het ras zijn gered is het nu de warme aard en
de sociale intelligentie van deze honden die ze onafscheidelijke vrienden van zoveel kinderen en volwassenen heeft gemaakt.
Uiterlijke kenmerken van de sint bernard
Een aaibare reus
Het eerste dat opvalt aan een sint-bernard is zijn enorme formaat. Dit ras wordt daarom ook wel tot de zogenaamde ‘reuzenrassen’ gerekend. Die classificatie is absoluut terecht, ook omdat een sint-bernard naar verhouding hoog gebouwd is ten opzichte van zijn toch al imposante lengte. Een volwassen reu mag volgens de rasstandaard in schofthoogte variëren tussen 70 en 90 centimeter. Teefjes zijn net iets kleiner, met schofthoogtes van 65 tot 80 centimeter.
Stevige indruk
Een sint-bernard is sterk en gespierd, met een brede rug en een krachtige hals die een stoere, stevige indruk maken. Door de geprononceerde huidplooien in de hals lijkt deze eerder breed dan lang. De omlaag hangende staart is ook krachtig en breed. Deze honden hebben al vaker records
gebroken, als we de verhalen mogen geloven. In 1895 werd in de krant New York Times geschreven over een sint-bernard die 2,59 meter lang was – de langste hond ooit gemeten volgens het verhaal... In het Guinness Book of Records uit 1981 staat een sint-bernard uit de VS die wel 143 kilo woog!
Zware jongens
Het gewicht van een normale sint-bernard is ook zeker niet kinderachtig: het hoort ongeveer tussen de 65 en 120 kilo te liggen, wat een behoorlijke variëteit is. Toch is alleen het gewicht van deze honden al een goede reden om je af te vragen of je een puppy wel op schoot wilt laten zitten: dat kon later wel eens een serieus probleem gaan opleveren. Met zo’n enorm lijf zijn de kosten voor goed hondenvoer trouwens ook een afweging voor wie een puppy wil aanschaffen: hou rekening met een forse maandelijkse kostenpost voor eten.
Korthaar of langhaar sint-bernard
De sint-bernard komt voor in een kortharige en een langharige variant. De korthaar staat ook bekend als het stokhaar type. Een korthaar sint-bernard heeft een vacht die bestaat uit gladde, harde haren, zonder dat deze ruw aanvoelt. Bij de langhaar sint-bernard is de vacht middellang, met licht golvend haar of glad vallende haren. Allebei de types verliezen behoorlijk veel haar. Ze gaan ook allebei in de rui, en in die periode is de hoeveelheid haar die je in huis tegen zult komen aanzienlijk. De kleur van de vacht is bij beide types wit, met variërende combinaties van rood, mahonie, tan, en zwart haar. De patronen in de vacht komen voor in de varianten ‘mantelhond’, ‘platenhond’, en sint-bernards met een ‘gescheurde mantel’.
Vriendelijke blik
Het hoofd van een sint-bernard is massief en indrukwekkend van formaat. Boven de ogen is de huid geplooid, wat een vriendelijke en intelligente en soms licht droevige uitdrukking geeft samen met de (donker-) bruine ogen. De stevig ontwikkelde lippen van een sint-bernard hangen licht af, maar de
mondhoek hoor je nog te kunnen zien. Ook dit draagt bij aan de kenmerkende gezichtsuitdrukking. De driehoekige oren zijn niet bijzonder groot en hangen omlaag langs de wangen.
Karaktereigenschappen van de sint bernard
Behulpzame mensenvrienden
Een sint-bernard is een echte mensenvriend. Hoewel ze gebouwd zijn voor de kou, worden ze heel graag opgenomen in een warm huis waar ze met liefde worden omringd. Generaties lang samenwerken met mensen heeft ertoe geleid dat ze hun baasjes en hun ‘roedel’ uitstekend kunnen aanvoelen. Ze weten vaak feilloos wat er in je omgaat, wat voor een belangrijk deel ook te wijten is
aan de intelligentie van deze dieren. Omdat ze al zo lang als werkhond worden ingezet, worden sint-bernards heel graag betrokken bij alles dat er in en om huis gebeurt.
Werkhonden en waakhonden
Iedereen kent de sint-bernard als reddingshond uit de besneeuwde bergen, maar de monniken die het ras hun roem bezorgden gebruikten ze in eerste instantie als waakhonden. Dat waakse karakter zit nog steeds in de sint-bernard. Ze zullen hun baasjes zeker beschermen als ze denken dat er gevaar dreigt, en op zo’n moment is een hond van dit formaat een serieus obstakel voor wie kwaad in de zin heeft. Toch zijn ze bij een goede, liefdevolle training en opvoeding echt de zachtaardige en vriendelijke reuzen zoals we ze kennen uit de films en verhalen.
Verzorging van de sint bernard
Een heleboel haar in huis
Zowel langharige als kortharige/stokharige sint-bernards hebben regelmatige vachtverzorging nodig om de haren en de onderliggende huid in goede conditie te houden. Toch moet je weten dat deze honden relatief veel haar verliezen, hoe goed je ook borstelt en kamt. Als je een brandschoon huis heel erg belangrijk vindt, dan is de sint-bernard dus niet de ideale hond voor jou. Daar komt nog bovenop dat een sint-bernard door de anatomie van de snuit de neiging heeft om te kwijlen. Hier kan je hond natuurlijk weinig aan doen, hoewel het een beetje kan helpen als je eraan denkt om voer, snoepjes en andere traktaties standaard in de voerbak te leggen. Een derde bezwaar voor wie erg gesteld is op netheid is de neiging van de sint-bernard om vuil van buiten in de vacht mee naar huis te nemen.
Klitten en knopen
Een wekelijkse stevige kambeurt is wel het minimum voor een goede vachtverzorging van een sint-bernard, zeker bij de langharige variant. Twee keer per week is aan te bevelen, maar als je hond in de rui is zul je vaker de kam ter hand moeten nemen. Het is een goed idee om je puppy meteen te laten wennen aan het ‘ritueel’. Zo voorkom je dat je straks met een reus loopt te worstelen terwijl jij alleen maar probeert om goed voor je hond te zorgen. Let goed op klitten en knopen in de vacht, met bijzondere aandacht voor de haren rond de oren, in de staart en bij de ‘broek’ op de achterpoten. Bij de oren, ogen en tussen de tenen kan ook gemakkelijk vuil ophopen. Dit kan irritaties en ontstekingen veroorzaken als je er niet op let, dus hou deze plekken extra goed in de
gaten.
Nagels en gebit
Ook de nagels van je sint-bernard verdienen regelmatig aandacht, zelfs als de nagels van nature slijten door stevige wandelingen over verharde ondergrond. Als de nagels van een sint-bernard te lang worden kan dat voor serieuze problemen en onnodig leed zorgen. Weet je niet goed hoe je de nagels moet knippen, raadpleeg dan een professional. Voor een gezond gebit – cruciaal gereedschap voor elke hond – is een dagelijkse poetsbeurt met speciale hondentandpasta de beste aanpak. Net als bij de vachtverzorging kun je hier beter meteen mee beginnen als je je puppy in huis neemt om weerstand te voorkomen. Let goed op geïrriteerde plekjes en zwellingen op het tandvlees, want ontstekingen in de mond kunnen grote gevolgen hebben als je er niets aan doet.
Fysieke en mentale uitdaging sint bernard
Gedoseerd bewegen voor een goede conditie
Een sint-bernard is graag bij zijn baasje in huis, maar voldoende beweging is essentieel voor gezonde spieren en gewrichten. Hou je hond in goede conditie door regelmatig samen een lekkere wandeling te maken. Let wel op dat je niet direct met je puppy te ver gaat in jullie sportieve prestaties. Hou als richtlijn aan dat een puppy voor elke maand dat hij ouder wordt vijf minuten langer mag wandelen bij vier dagelijkse uitlaatrondjes. Als je puppy dus drie maanden oud is mogen jullie 3x5=15 minuten lopen. Hierbij telt even snel naar buiten voor een snelle plas niet mee. Laat een sint-bernard niet te veel traplopen, want daar kunnen de gewrichten niet goed tegen.
Een gezonde geest in een gezond lichaam
Alleen lichamelijke uitdaging is niet genoeg voor een hond. Dat geldt ook zeker voor een intelligent dier als een sint-bernard. Samen spelletjes spelen is een prima manier om het sociale karakter van je hond aan te spreken, en het houdt je huisdier ook mentaal fit en alert. Zorg dus niet alleen voor voldoende speeltjes voor een dagelijkse dosis hersengymnastiek , maar bedenk ook zelf steeds nieuwe puzzels en spelletjes om samen te spelen. Zo hou je de geest van je hond in topvorm en voorkom je verveling en onaangepast gedrag, terwijl je ook nog eens jullie band versterkt onder het spelen.
Opvoeding van een sint bernard
Het juiste thuis voor een sint-bernard
Een sint-bernard heeft een hoop liefde en aandacht nodig om op te groeien tot een zelfverzekerde, evenwichtige hond. Ook al zijn deze vriendelijke reuzen enorm van omvang, toch kun je ze ook in huis nemen als je geen enorme villa met een paar extra kamers ter beschikking hebt. Een studentenkamer is natuurlijk wel te krap, maar een doorsnee woning is een prima plek voor een sint-bernard in huis. Een stadsomgeving is wellicht minder geschikt dan een setting waar je genoeg ruimte hebt om samen lekker buiten te lopen. Belangrijker is het dat je niet ‘driehoog achter’ woont: traplopen is een bezigheid die de gewrichten van zo’n zware hond fors belast. Toch is een waarschuwing hier op zijn plaats: je zou niet de eerste zijn die valt als een blok voor het schattige kleine pluizenbolletje dat je ziet bij een fokker, om na een jaar of twee toch met bergen spijt te denken: “ik had nooit gedacht dat hij zó groot zou worden...”
Genoeg tijd, liefde en aandacht
Hoewel elke hond genoeg tijd, liefde en aandacht verdient, is het zeker voor een mensenvriend als de sint-bernard heel belangrijk dat je vooraf zeker weet dat je er voldoende voor hem kunt zijn. Als maximum mag je gerust stellen dat je hond niet meer dan vijf uur per dag alleen thuis mag zijn. Natuurlijk hebben jij en je gezinsleden eigen verantwoordelijkheden en werkzaamheden, maar de hele dag alleen zitten is een bijzonder slecht idee voor je huisdier. Leer je puppy geleidelijk aan langer alleen te zijn met ons handige trainingsboek, zodat je eenzaamheid, verlatingsangst en zelf depressief gedrag kunt voorkomen.
Vriendelijke reuzen met een klein hartje
Een sint-bernard is niet de moeilijkste hond om op te voeden, maar vergis je niet in de opgave die je met een puppy in huis neemt. Als je de socialisatie en training niet vanaf dag één serieus neemt, heb je straks letterlijk een groot probleem als je puppy volwassen is. Ogenschijnlijk simpele regels als ‘niet op de bank zitten’ en ‘niet tegen mensen opspringen’ zijn belangrijk voor elke hond die je in huis wilt nemen, maar als die hond honderd kilo weegt wordt ongehoorzaamheid exponentieel lastiger. Lees je vooraf goed in door goede literatuur over socialisatie en training te lezen. Schrijf je ook in voor een puppycursus, zodat je meteen een goede en professionele start maakt met de opvoeding van je nieuwe vriend!
Formaat doet er wel degelijk toe
Een ander aandachtspunt dat met de omvang van een sint-bernard samenhangt is de omgang met huisgenoten, vreemden en andere honden. Als baasje ken jij je sint-bernard als de zachtmoedige reus die hij is, maar onthoud dat dit niet per se voor anderen zo is. Zelfs al doe je alles in één keer goed met de socialisatie van je sint-bernard, dan nog moet je rekening houden met de reacties van mensen en dieren om je heen. Op straat kunnen kinderen en volwassenen bang worden voor zo’n groot dier. Angst kan weer leiden tot agressie, dus zorg voor een hond die gesocialiseerd is om altijd kalm te blijven, ook als anderen zich vreemd gedragen, zonder dat het waakinstinct het overneemt. Ook andere honden kunnen zich (ten onrechte) bedreigd voelen door zo’n joekel in de buurt. Ook hier kan een goede socialisatie voorkomen dat de boel uit de hand loopt.
Populaire puppy blogs.
Populaire gratis puppy downloads.
Aanschaf en kosten sint bernard
Kosten van een sint-bernard met de juiste papieren
Een sint-bernard in huis nemen heeft absoluut financiële consequenties, dus zorg dat je hier goed over nadenkt voordat je valt voor de onweerstaanbare blik in zijn bruine ogen! De aanschafprijs van een sint-bernard is bij een officieel erkende fokker ten minste duizend euro: bedragen tot vijftienhonderd euro zijn geen uitzondering. Kies wel altijd voor een erkende fokker die de juiste papieren kan overleggen. Een goede fokker met erkenning van de rasvereniging heeft aandacht voor gezonde ouderdieren en biedt de juiste verzorging in de eerste cruciale weken van het leven van je puppy. Daarmee help je niet alleen gezondheidsproblemen van je eigen sint-bernard voorkomen, maar draag je ook bij aan de instandhouding van het ras als geheel. Ga nooit in op handelaren die via Marktplaats of soortgelijke platforms puppy’s tegen stuntprijzen verkopen: voor je eigen zekerheid, maar vooral ook voor een gezonde en gelukkige puppy.
Vaste kosten en zorgverzekeringen voor sint-bernards
Een sint-bernard is een grote hond met een matching eetlust. Kwaliteitsvoer is belangrijk voor een optimale gezondheid, dus hou rekening met een flinke maandelijkse uitgave aan hondenvoer. Als je een puppy in huis neemt heb je ook te maken met ‘opstartkosten’ voor de aanschaf van zaken als een bench, een hondenmand, halsbanden en hondenspeeltjes. Ook ontvlooien, ontwormen en misschien een uitlaatservice vormen allemaal regelmatig terugkerende kostenposten. Denk ook goed na over de medische kosten die een sint-bernard kan opleveren. We raden je aan om een goede zorgverzekering voor je sint-bernard af te sluiten. Daarmee voorkom je dat je ineens voor torenhoge medische kosten komt te staan als er onverhoopt iets misgaat met de gezondheid van je hond.
Hondenverzekeringen vergelijken
Het idee van een hondenverzekering kan lijken als een grote uitgave op lange termijn, maar het gaat niet altijd om de financiële winst. Robbin, een lid van ons Puppygroep.nl-team, heeft dit treffend geïllustreerd met zijn golden retriever. Hoewel hij tot nu toe financieel voordeel zou hebben gehad bij zelf sparen, ziet Robbin de ware waarde van de hondenverzekering in de gemoedsrust die het biedt. Je wilt immers altijd zonder twijfel 'JA' kunnen zeggen tegen de noodzakelijke medische zorg voor je hond, zonder je zorgen te maken over hoge kosten.
Bedenk dit: zelfs als je de middelen hebt om een rekening van €6.000 voor de zorg van je hond te betalen, wil je niet de emotionele belasting voelen van het moeten betalen van zo'n hoge rekening. Daar komt de hondenverzekering om de hoek kijken.
Figo Pet en OHRA zijn onze topkeuzes, beide met een rating van 5 sterren. Figo Pet biedt een korting van 5% voor het eerste jaar aan onze Puppygroep.nl-lezers. Bezoek de Figo Pet website via onze speciale link en gebruik de kortingscode PUPPYGROEP. OHRA blijft een sterke keuze, ondanks dat ze nog niet hebben gereageerd op ons verzoek om korting. Bezoek direct hun hondenverzekering pagina via deze link.
Overigens, wist je dat er in Nederland 8 verschillende hondenverzekeringen zijn? Benieuwd naar de verschillen? Wij hebben ze allemaal uitgebreid beoordeeld. Je vindt de vergelijking op onze hondenverzekeringspagina.
Sint bernard rasvereniging
De website van de Hollandsche Sint Bernard Club is een goed aanknopingspunt voor wie zoekt naar meer informatie over het ras, de rasstandaard en erkende fokkers. Dit is de oudste sint-bernard rasvereniging van ons land. Op aanvraag kan de HSBC je ook een handig overzichtsdocument toesturen, vol nuttige informatie voor wie de aanschaf van een puppy overweegt. We zijn de HSBC bijzonder dankbaar voor de beschikbaar gestelde informatie die we mochten gebruiken bij het schrijven van deze informatie. Ook op de site van de Nederlandse Sint Bernard Club Voor Liefhebbers en Fokkers is aanvullende informatie te vinden.
Bronvermelding
https://sint-bernard-hond.nl/index.php
https://en.wikipedia.org/wiki/St._Bernard_(dog)
https://www.sintbernardclub.nl/
https://www.houdenvanhonden.nl/hondenrassen/alle-rassen/fci-groep-2/sint-bernard-korthaar/
https://www.akc.org/dog-breeds/st-bernard/
http://englishstbernardclub.co.uk/
https://www.hondencentrum.com/hondenrassen/sint-bernard/
https://barryswiss.ch/index.php/en/
FCI-landen
films